Ne güzeldi ne güzel çocukluğum herkes gibi
Paylaşırdık, olanlardan olanı, olurduk sahibi

Bilin, kırmıştı millet belini, yokluk-yoksulluk
Yaşadık her şey varmış gibi hayalle avunduk

Çok azdı zenginimiz, bakardı halka tepeden
Hışım meziyet, gün bitmezdi azar yemeden

Tembihti, aman dikkat, sonradan görmeye
İnsanları hor görmek, bil yakışmaz kimseye

Gör millet bitti vatanımda yokluk yoksulluk
Şükür Ya Rab, bitti çile yokluktan kurtulduk

Özledim, uğradım geçerken doksanlık dede
Dedi, zor devir evlat olma muhtaç namerde

Dün olmayan, olmuşsa zengin, dikkat evlat
Sonradan görme şerri bilin, zehir etti hayat

Zordur evlat bu devirde adam gibi yaşamak
Duada eksik etme, eskiye dönmesin ahmak

Şükrü unutmuşsa kişi, olur, yoklukla terbiye
Atmazsan kültüre temel işin çok zor Türkiye

Evlat; ne dağdan indin, ne sonradan gördün
Dedin Ülkücüyüm, ne de davandan döndün

Öptüm elleri dedenin, ayrıldım, gönül buruk
Dedim ki biz üniversite bitirip sözde okuduk

Der Temek; kişi parayı sever imam da ölüyü
Anlatır kişiyi ne varsa ana-babadan gördüğü