Kalamadı Seval sadık, Türkeş Ülkücüye güneş
O Ülkücü ki, açtı gönlü, dedi, Alparslanlara eş

Alınacak dersler var, yaşadık bir ibret tablosu
Türkeş çekmiş ne çile, üzdü Ülkücüyü kokusu

Ne işi var ayakkabının, bil yakışmadı mekâna
Gör, yaşamamış ki yaşatsın İslâm’ı, Seval ana

Düşmanıyla yapar dans, hem eşi, hem çocuk
Demişiz adına BAŞBUĞ, biz Türkeş’le doğduk

Atatürk’le durdurduk, Türkeş’le, Ülkücü olduk
Vurdu darbede Devlet, bil esaretten kurtulduk

Gösterdin yolumuzu, bitti vatanda, keşmekeş
Ülkücüler babasısın, Mekân Cennettir, Türkeş