Adam Ordu Peşembe’den, açıp tezgâh, satıyor
Gelir gider ara sıra, yürekte sanki ülke taşıyor

Hocam konuş, dinledikçe sizi, ferahlıyor içim
Terk ettik köyü, gezeriz gurbette, dert geçim

Dedim işe bak, gider bizimki ele, el de bizde
Rızkı veren Allah’tır, gezer nasibi şehrimizde

Dedi; kitap mı satarsın, rafta sıraya girmişler
Dedim; onları yazanım, bekleşiyor Temek’ler

Uçar gibi sevinçten, dedi, hazırla hepsinden
Yenilerden ayırınız, ufkunuz çok derinlerden

Alın, olsun hediyemiz, dedi, olamaz bedelsiz
Bilseydik ilim kıymeti, kaldı şarlatan nefessiz

Biri öğretmen, sözde edebiyatçı, biz gereksiz
Elden seyyar satıcı, alıp okur, özenle nefessiz

Ayıklayın, pirinçte taşı, değmesin kimseye uç
Olmuş dünyası haset ve dedikodu, işte sonuç

Değil kimsede hata, olamadık eğitimde sahip
İstediler yetiştirdik, olduk öz vatanımda garip

Açıldı mı Başkanlıkla, doğru mecraya yolların
Fazla geçmez zaman, gelir sanattan anlayanın

Bu nesli yok saydık, olmaz bilgide yol almayan
Çanına ot tıkanacak, günü yaşayan inanmayan

Doğdu Türk Asrı, açmış önü Devlet, geleceğim
Bitecek vesayeti, çektik çile, huzurla öleceğim

Gördük ömürlük oruçta iftar, nasıl şükredeceğim
Ben bende değilim, sarsın beni kendime geleyim

Ey Allah, yalnız sana kul, Hz Muhammed’e köleyim