İki derviş, birisi esnaf, biri çoban
Dost olmuşlar, tek dert Yaradan

Dağdaki inmiş şehre, işte övgüsü
İşinin başında, rahatsınız görüşü

Çekeriz biz neler, herkeste küfür
Hırsız soysuzla gün, yok ki kültür

Zor, dervişlik muhafaza, siz rahat
İşinin başında zikir, Allah’a kanat

Girer o anda içeri, alımlı bir bayan
Sorar ayakkabı, eğilir göğüs üryan

Alıp çıkar dışarı, sonra yağ damlar
Anlaşılır belli ki dervişlikte fire var

Senden mi benden mi Derviş Baba
Der Çoban, ben, katmadım hesaba

Çok zormuş benden, senin Dervişlik
Görünce göğsü, değiştik yağı erittik

Her Ülkücü, Derviştir, idrakidir esas
Yağ damlattı, uzak dur, budur kısas

Çoğalmış yağ damlatan nice İmam
Der Temek, nasıl yükselsin, davam

Dolmuş, parti-dernek, ham Derviş
Gör milleti çoktan selam söylemiş