Vardı kapımda bir it, doyup sallardı kuyruk
Geçti nice yıllar gösterip diş demiş uyuttuk

Babadan talimat, toplasın bitini hadi yallah
Dedi; sor hane halkı, Ali-Veli, onunla billah

Sorulacak hane halkına alıp gitsin mi bitini
Yoksa nice ömür besleyelim mi ellerin itini

Verdi, düşünme müddeti, izleyin itin bitini
Bulaştı mı saç baş, unutma, bekler gidişini

Düşünmüş küçük oğlan, göstermiş sopayı
Gösterince it dişini, sopası, bulmuş kafayı

Gelmiş hemen Ali-Veli küçük oğlan başına
Yazıktır-günahtır, bak vurmuşsun kafasına

Seslendi anam, mutfaktan, elleşmeyin ite
Köpek soyudur, onun gözü yalda kepekte

Görüldü, olmuşuz üçe üç, topladı dedem
Çağırdı nenemi, dinleyin bizi, ciğerparem

Eğer pislemişse bir it yediği yemek kabını
Tutar paçadan, ısırır, çekeriz biz günahını

Sallıyor kuyruğunu it gelen giden peşinde
Olduk amma, beşe üç, yine işler seçimde

Daldım düşüncelere, başımı, okşadı elleri
Dert etme, Ali-Veli’yi, merhamettir ederi

Bilmez ki; art niyetlide, bulunmaz cesaret
Merhamet bilmeyene edilmez merhamet

O ki demem; dolaşır etrafta, başıboş itler
Gidince bizim it dönüp bire on gelecekler

Kapatırız sağı solu, hazırla, sağlam odunu
Dağılır hepsi kırınca odunla kafası kolunu

Dedi dedem; benzedi bizim iş memlekete
Bırakmış bitini nice itler, koy gitsin pakete

Besledim nice it, kaçıp gitti, buldu sahibini
Gösterir dişini uzaktan, unuttu yal yediğini