Arvasi Hocam, rahatladı ülkem, gördük nedir nankörlük
Bilinmez oldu aş kıymeti heyhat, aşklar bile bir öğünlük

Öğrendik ufkunuzdan, beş para etmez fakirlik-zenginlik
Yaşatmazlar zengini fakiri zaten ölmüş, denge erdemlik

Özenirdik Kuveyt’e, evler villa, modern eğitim bitti bak
Karıştıkça karışır Hindistan, tek işi birbirini boğazlamak

Millet! Aç gözünü, çalış kazan, yoksa, bitirir nankörlük
Kaybetme hasletleri, size Arvasi dersi, vallahi ömürlük

Söylemiş son sözü, yıllar önce, Milli Şair Mehmet Akif
Anla millet! Bu hayat dersiniz azarlamadan gayet latif

Kim kazanmazsa bu dünyada bir ekmek parası
Dostunun yüz karasıdır düşmanının maskarası

Vardı fakirlik, okuyamadı okutmadılar, içindeydi özlem
Buldu fırsat, okutmada çocuğunu, görsün bilsin elâlem

Besler millet çocuğu, dana gibi, vermez eline üngendire
Çok beklersin işveren gelip çalışsın bekler gelsin ha bire

Bu kafayla gitme sakın askere, millet, alamazsın teskere
Öğret çok sayıda meslek çalıştır çocuğu, yaşama ezbere

Bitti Soçi zirvesi, dönecek inşallah Suriyeli, hadi bakalım
Gitsin diye yırtınanlar, görelim cevheri artık ter akıtalım

Ayarlayamaz evin gelir gideri, olmuş filozof bizim cahil
Aklı kıt avcısı avlıyor zavallıyı, Gogıl Amca akla müdahil

Kıvırma sakın boş gezen kalfası laf ebesi, neler olur bak
İsterse ter akıtan kat kat ücret, bil kaderdir cıyaklamak