İzliyorum balkondan
Oynuyor caddede
Üç beş çocuk
Biri sıktı eli, başparmak havada
Gitti el kulağına sanki telefonda

Konuşuyor heyecanla, fan-fin-fon
Geldi cevabı, karşıdan, anamayon
Anamayon, anamayon
Açtım camı bağırdım,
İyi anat a oğlum
Anattım anamayo babalığum

Dedim ki, çıktı bu telefon nasıl neden
Anlamıyor kimse kimsenin derdinden

Okuyor herkes kendince bildiğini
Duymaz kimse, kimsenin dediğini

Yürüyor birkaç kişi, kulaklarda telefon
Biri de müzik dinliyor, açmış megafon

Dedim ki; cin gibi zamane çocukları
Ne güzel anlattılar, görünce ustaları

Görün millet halini, her elde, bir telefon
Bilenim Gogıl Amca, tek bildiği fan fin fon

Biliyor herkes her şeyi
Der; Deme başka şey..
Anamayon, anamayon