Öyle hoş, öyle vakur, okurdu ki Kuran’ı
Davudi ses doldururdu Camide makamı

Çekerdi Hazreti Pir-Faik Hoca her Cuma
Öğlen Nasrullah, ikindi Yılanlı’daydı dua

Gelirdi Cuma Namazına Mehmet Efendi
En ihlaslı işimiz, üst katta, duaya amindi

Geçti yıllar, dinledik, bed sesli müezzin
Derdim ki içimden yakışmıyor hiç sesin

Uğramıştım Mehmet Efendi sohbetine
Bilirmiş içten geçen, taşı kodu gediğine

Dedi Merhum, sesini bırak-ihlâsına bak
Bülbül sesli gelecek kimse duymayacak

Dedim, aldın mı dersi, etmiştin su-i zan
Ne yakınmış, makamında, okunur ezan

Beklerdim, namaz öncesi, okusun Kuran
Alıp götürür Faik Hocam olurduk duman

Yakardı ruhumuz Kuran nuru gitti heyhat
Kim kazanır, kim kayıpta, anlayana hayat

Kaldı bize, Temek, işimiz, olanı anlatmak
Gör neler yaşandı olamayız sırça parmak