Deme, dumanı çıkmaz, içi yanan insanın
Ey dost! İşte orada çıkar, çivisi dünyanın

Ne çileler çekildi, şehit beş bin Ülkücüm
Aktı içe gözyaşı, meğer ordaymış gücüm

Bil yandı Türkün içi, yaktı dünyayı zaman
Eğil Türk’e asırlar o zaman işte bu zaman

Ne müthiş bir yükseliş, seyir zevk zirvede
El açtık Mehmet Fevzi’yle Hz. Pir secdede

Ya Rab! Dönüyor başım, müthiş mükâfat
Neleri nasıl hak ettik, işte Türk’e saltanat

Yakmış Mehmet Fevzi Gümüşlüce’de ışık
Ellerimiz böğürde, ağızlar açık, kalakaldık

Türk tufan, engin denizdir, bulunmaz eşi
Kesti aldı dünyayı Türkün Başbuğ Türkeş’i

Kesildi Ahtapot kolu, sanma düzen çöker
Çıktı dünya çivisi çak ki çivini olsun kader

Başladı Türk Asrı, zamanın, çilkefine inat
Ey nesil! Lâyık olup asırlarca sür saltanat

Şükür Ya Rab! Söylenen Türk’ün türküsü
Türkün dünyaya çivisi Türk-İslâm Ülküsü

Miras Oğuzdan kün tuğ bolgıl kök kurıkan
Tuttu sözü, Fatih-Atatürk, Devlet-Erdoğan