Bursa, Tayyare Sineması, Necip Fazıl masada
Unutmam mümkün mü? Görür hakir hatırda

Bakıyor tepeden, geçer dalgasını, gayet emin
Koymaz kimse adam yerine, titrer ruy-i zemin

Bu nasıl kibirdir, sanki kimse yok, yalnız o var
Anladık ki yıllar sonra, elemiş ve tek kalmışlar

Ne tatlısın ey dünya, bir Temek, bir de gerisi
Dökeriz satırlarda Ülkümü, işte yalnızlık sesi

Dön be dünya, büyülüyor zirveden güzelliğin
Bulursam fırsat- zaman, Temek bil ki sevgilin

Anlat Temek, anlat ne varsa, neler gördüğün
Kalsın mı sana yaşadıkların, saçıp olanı övün

Bir ben varım, bir de Temek, boştur bil gerisi
Gör Hak aşığı, anlayana destan, Ülkücü çilesi

Geçti Necip göçtü Fazıl, Büyük Doğu bitti bak
Yol, Türk-İslâm Ülküsü, amaç aşkımız yazmak

Geçmişse de çilesiyle, acı tatlı Ülkücü ömrüm
Sonsuz şükür Allah’ım, gör darbede düğünüm

Başladı, Türk Asrı, gördüğüm Turan’a yürüyüş
Kavuştum aşkıma, deyin ha yaşamış ha ölmüş

Diyeceksin çok yakında, olan olacak öngörmüş