Ah Çanakkale yaktın bizi, ezik büzük geçti asır
Dediler, ne Kahramanlık, el- ayaklar oldu nasır

Savaşlarda kayıp çok, olana sevinemedi millet
Getirdik dünyayı dize, doğdu genç Cumhuriyet

Yaşardı şehirde, aydınlar zenginler, yönetirdi
Köyde Millet çalışır, ürettiği şehirde tüketildi

Kalmadı çalışacak, oldu genç nüfusum, toprak
Evlatların kanıyla susmadı ezan inmedi Bayrak

Oldu kader fakirlik, çok çaresizdik, bitirdi bizleri
Çocuklar ölü doğdu, çeşit çeşit salgınlardı, eseri

Yoktu yol-okul-cami, ilkel tarımla yaptık hasadı
İşte manzara olmasa hayvancılık, millet aç kaldı

Yaşadık boyun bükük, ağladık attık içe neleri biz
Üleştik acıyı gözyaşını, üzüntüyle yaşadık çaresiz

Geldi denge yetmişlerde, nüfus eşitlendi, nihayet
Kıymetli erkek çocuk, önemliydi her evde zürriyet

Kurmuşlar vesayeti, dayatmıştı ekonomik esareti
Millet cahil olunca, kaldırmadı ayağa yok cesareti

Yedik çelmeyi, her denemede, kaldırmadı ayağa
Soydu soğana çevirdi, ödetti ağır bedel, Amerika

Açtık gözü nihayet, dedik gitmez böyle, düşün
Kurmuş bir düzen, istediği kadardır, gördüğün

Belirler İktidarı, kullanır kendine, çıkarı önemli
Açınca gözünü silkeler, yerine bir yenisi gelmeli

Dikmiş gözü vatana, oynamakta bizimle hödük
Görünce Saddam olayını, düşündük ve çözdük

Yapıldı planına plan, şaştı Darbede hesap, ayıldı
Yaşandı Çanakkale, aydınlık yarına, temel atıldı

Anla ey MİLLET, Çanakkale’dir darbede yaşanan
Bakmış Mevlâ’m yüzümüze, olmadı say, akan kan

Doğdu Çanakkale’den, Atatürk ve Cumhuriyet
Doğdu darbeden Erdoğan, verdi destek Devlet

Gözyaşı ve çiledir, yüzyıldır ezikliktir Çanakkale
Başladı darbe ile yükseliş, dünya kurban Hilal’e

Olanı kavra, Ey Millet, çekin halay, bayram senin
Çanakkale Seyit Onbaşı’nın, Darbe Halisdemir’in

Dedi Necip Fazıl, ‘Yüzüstü çok süründün ayağa kalk’
Açtık yeni asra pencere, vurdu yumruğunu, asil halk

Rahat uyu, ey Fazıl, kalktı Türklük ayağa, yüz yılda
Bitirildi vesayeti, yükselir İslam, Türk’ün omzunda